Ze kwam vol hoop terug in Nederland. Na tien jaar in een Ghanese gevangenis kon ze eindelijk een nieuwe start maken. Maar al snel ging het mis. “Ik maakte razendsnel heel veel schulden”, zegt Bianca. “En mijn pogingen om dat te herstellen mislukten.” Ze ontmoette net op tijd buurtteammedewerker Margit van Vugt. “Anders was ik uit huis gezet.”
Het eerste wat ze deed toen ze weer in Nederland was? “Mijn kinderen opzoeken. Die had ik al die tijd niet gezien, gehoord of gesproken. Ghana was te ver weg voor hen om te bezoeken. En als gevangene mocht ik niet bellen of schrijven naar Nederland.” Ze vond het fantastisch om weer bij haar zoons en dochters te kunnen zijn. Bij haar vertrek waren ze alle vijf nog kind geweest. Nu waren sommigen al volwassen. “Wat had ik ze gemist! Wat was ik blij dat ze allemaal gezond waren! En wat voelde ik me schuldig. Door mijn slechte keuze in het leven hadden zij hun moeder verloren, hun huis, hun kans op een zorgeloze jeugd. Ik zag hoe moeilijk ze het daar nog mee hadden. En ik wilde het zó graag goedmaken.”
Hulp inschakelen
“Dat schuldgevoel bracht me al vrij snel in de problemen. In het bijzonder met mijn oudste zoon. Die hield namelijk van mooie spullen, maar had daar zelf het geld niet voor. Daarom zette ik die spullen op mijn naam. Een nieuw mobieltje bijvoorbeeld. En later zelfs een auto. Allemaal op afbetaling. Zo begonnen Bianca’s schulden zich op te stapelen. “Ik kon al snel mijn huur niet meer betalen, zag dat het de verkeerde kant op ging en besloot hulp in te schakelen.”
Ze vond online een bewindvoerder. “Iemand die mijn geldzaken zou beheren, omdat ik daar zelf niet sterk in was. Die bleek daar alleen ook niet zo goed in. Op een dag zei hij opeens: ‘Je hebt te veel huurachterstand, je wordt je huis uitgezet.” Voor Bianca voelde dat als de genadeslag. “Ik wás al depressief, liet mijn woning verslonzen en zocht troost in snacks, dus werd ook steeds zwaarder. Waarom lukte het me niet om een nieuwe start te maken? En hoe moest ik mijn vriend vertellen dat uithuiszetting dreigde?
Goed luisteren
Toch vertelde ze het hem. En dat bleek de eerste stap naar verbetering. “Hij kende iemand die misschien kon helpen; een vrouw die af en toe mensen bij hem in de kerk bijstond, bijvoorbeeld als ze vastliepen in alle regels van de overheid.” Zo kwam Bianca in contact met Margit Vugt, toen nog ambulant begeleider bij Cordaan, later medewerker van Buurtteam Amsterdam Zuidoost. “Zij luisterde heel goed naar mijn verhaal. Ze vroeg net zo lang door tot ze het hele plaatje in beeld had. En toen pakte ze alles met mij op wat een oplossing nodig had – de belangrijkste zaken eerst.”
Margit bracht zo snel mogelijk Bianca’s financiële situatie in kaart. “Mijn bewindvoerder had me daar nooit een overzicht van gegeven. Dus moest Margit veel graven en bellen naar allerlei instanties.” Uit dat graafwerk bleek onder meer dat Bianca zes maanden huurachterstand had én dat er diezelfde week nog een rechtszitting zou zijn: haar woningbouwvereniging wilde haar het huis uitzetten. “Margit heeft toen supersnel een advocate geregeld. Die zorgde dat de woningbouwvereniging me toch in mijn huis liet blijven, dat ik een nieuwe bewindvoerder kreeg. Mijn oude bewindvoerder bleek vaak de verkeerde schulden te hebben afbetaald, waardoor mijn schulden niet werden opgelost.
Betrokken blijven
Kort na haar kennismaking met Margit, startte Bianca een schuldhulpverleningstraject. En nu, drie jaar later, is dat traject bijna voorbij. “Op mijn aankomende verjaardag is het zover. Dan word ik 50 – en ik kan me geen mooier cadeau bedenken dan schuldenvrij te zijn!” Margit hielp niet bij de schuldhulpverlening. Maar ze bleef wel nauw betrokken bij Bianca’s leven. “Zo hielp ze me leuke en goedkope of gratis meubels te vinden. Ook behoedde ze me voor onhandige uitgaven. En ze stond me met raad en daad bij als iemand weer eens op mijn schuldgevoel probeerde in te spelen of misbruik wilde maken van mijn medeleven.”
De twee voerden veel gesprekken. “Ik vertelde haar onder meer hoe ik mezelf heel lang waardeloos had gevoeld; een meisje zonder diploma’s dat alleen geschikt was om drugs te vervoeren. Hoe ik in de gevangenis christen was geworden en kracht uit het geloof had geput. Hoe medegevangenen en bewakers steeds vaker bij me waren gekomen voor een luisterend oor of advies. Hoe ik pas tóén had gevoeld dat ik waarde had. En dat ik toen ook wist dat ik mijn leven wilde wijden aan anderen helpen.” Margit leidde Bianca terug naar die droom. “Mede dankzij haar voel ik me nu sterker dan ooit, ben ik ruim dertig kilo afgevallen en besloot ik onlangs een opleiding te doen tot ervaringsdeskundige. Dan help je mensen vanuit je eigen ervaringen.”
Band verbeteren
Het liefst wordt ze ervaringsdeskundige bij Buurtteam Amsterdam Zuidoost, waar ze nu al vrijwilligerswerk doet. “Ik heb me hier altijd welkom en veilig gevoeld. De medewerkers begrijpen je en leven mee met wijkbewoners – dat voel je. Bovendien: ik ken dit stadsdeel goed, weet hoe ik mensen het best kan aanspreken en denk dat ik ze kan inspireren van hun fouten te leren en hun problemen aan te pakken. Precies zoals ik zelf heb gedaan, met ondersteuning van het buurtteam.” Over haar ervaringen kan ze zó een boek schrijven, zegt ze. “Sterker nog: dat heb ik ook gedaan. En ik ben met een tweede bezig.”
Grote kans dat haar toekomstige ervaringen met het buurtteam ook in dat nieuwe boek terugkomen. Inclusief de ondersteuning van de afdeling Budgetbeheer. “Mijn bewindvoerder stopt binnenkort. Zij vindt dat ik mijn geldzaken vanaf nu zelf kan regelen. En ik ben het daarmee eens. Maar ik vind het toch fijn dat ik eerst nog een paar maanden begeleiding krijg van een budgetbeheerder. Gewoon, om te wennen.” Bianca is blij hoe het buurtteam haar helpt steeds beter de regie te voeren over haar leven. “Dankzij de medewerkers van het buurtteam voel ik me stabiel en vol energie. Daardoor lukt het me niet alleen om de band met mijn kinderen te verbeteren, maar ook om een fijne oma te zijn voor mijn kleinkinderen. Daar geniet ik van – elke dag opnieuw.”
Contact