Een ontsteking aan zijn alvleesklier gooide Kelvins leven overhoop. “Opeens kon ik het allemaal niet meer: mijn werk in twee horecazaken, fietsen of buitenspelen met mijn kinderen. Zelfs lopen lukte nauwelijks, dus ik was gekluisterd aan mijn appartement.” Bovendien weigerde één van zijn werkgevers ook nog eens zijn salaris te betalen. “Het was om moedeloos van te worden. Tot ik in contact kwam met het buurtteam.”
“Eerlijk gezegd had ik nog nooit van het buurtteam gehoord”, zegt de Nigeriaanse Kelvin, die nu ruim dertien jaar in Nieuw-West woont. “Mijn vrouw en ik hadden gewoon nog nooit eerder hulp nodig gehad. Niet zoals nu.” Hij was op het buurtteam gewezen door een maatschappelijk werkster van het ziekenhuis waar hij drie maanden opgenomen is geweest. “Zij kende mijn situatie goed. Ze dacht dat het buurtteam mij verder zou kunnen helpen.”
Thuis langskomen
“Het ging daarbij niet zozeer om de medische ondersteuning die ik nog nodig had”, aldus de Amsterdammer.’’ Daar kwamen gelukkig al wijkverplegers voor, aanvankelijk zelfs driemaal per week – telkens vier trappen op en af, want ons gebouw heeft geen lift.” Bij het buurtteam zocht Kelvin een heel ander soort hulp. “De maatschappelijk werkster van het ziekenhuis vertelde dat het buurtteam me wellicht kon helpen bij mijn woonprobleem. Ik zocht namelijk een ander huis. Want ik zou waarschijnlijk wel beter worden dan ik was, maar het was nog maar de vraag hóéveel beter. Misschien zou ik over een jaar nog steeds geen trappen kunnen lopen.”
Met zijn instemming gaf de maatschappelijk werkster zijn nummer door aan het buurtteam, dat hem direct belde voor een afspraak. Ze vonden het geen enkel probleem bij hem thuis te komen. Dus ontving hij kort daarop buurtteammedewerker Mia en ervaringsdeskundige Hoscar.“ Zij namen echt de tijd om te horen hoe het met me ging en waar mijn vrouw en ik ons zorgen om maakten. Van huisvesting tot geldzaken. Daar vroegen ze goed op door, zodat ze het hele plaatje van mijn situatie compleet hadden. Daarna bespraken we met z’n allen wat we samen konden oplossen, in welke volgorde en op welke manier.”
Erachteraan bellen
Kelvin wilde graag met spoed een nieuwe woning. En hij zou daar recht op hebben als hij het label ‘medisch urgent’ van de gemeente zou krijgen. Maar Mia en Hoscar legden hem uit dat die kans wel heel klein zou zijn: artsen hadden gezegd dat zijn toestand beter zou worden, hoe langzaam ook, en daardoor kon ik geen urgentie krijgen. “Daar kon het buurtteam dus niet bij helpen”, zegt Kelvin. “Maar wel met iets anders: de verhuisvergoeding.”
Voor die vergoeding moest het gezin een aanvraag doen via het Wmo-loket. Maar om er aanspraak op te kunnen maken, diende eerst iemand van datzelfde loket te hebben vastgesteld dat er geen lift in het gebouw geplaatst kon worden. “Heel fijn dat Mia en Hoscar dat proces kenden, ons erdoorheen leidden en er in onze naam achteraan belden. Voor iemand die hier niet is opgegroeid en de taal niet 100 procent beheerst, zijn Nederlandse regels en procedures soms best ingewikkeld. Een fout is dan snel gemaakt.”
Wat lucht geven
Het gezin kreeg de verhuisvergoeding uiteindelijk toegezegd. En konden daarmee op meer woningen reageren bij WoningNet (een website voor woningzoekenden). Een vrijwilliger van de stichting !WOON helpt ons wekelijks met zoeken. Mia en Hoscar regelden die voor ons omdat we zelf niet superhandig zijn met WoningNet.” Zelf vergroot het gezin de kans op een huis door niet al te kieskeurig te zijn; ze hoeven bijvoorbeeld niet per se in een bepaalde wijk te wonen. “Daardoor verwacht ik dat we snel iets vinden.”
Kelvin was zeker niet altijd zo optimistisch. “Sterker nog, toen ik maar ziek bleef en zelfs een paar keer op de IC belandde, was ik vooral wanhopig. Zeker toen ik ook nog eens ontdekte dat één van mijn werkgevers me niet ziek had gemeld bij de Arbodienst. Daardoor kreeg ik voor die baan niet doorbetaald. Heel vervelend, want normaal kwamen we financieel net rond; nu zou het al snel te krap worden.” Om wat lucht te geven, vroeg Mia bij de LINDA Foundation een speciaal pakket aan. “Daarin zaten waardebonnen, onder meer voor kleding en levensmiddelen”, zegt Kelvin. “Een geweldig cadeau.”
Contact