Hij is niet iemand die snel om hulp vraagt. ‘Maar onlangs stierven mijn ouders’, zegt Michel. ‘Een emotionele klap, waardoor praktische dingen me opeens niet meer goed lukten. Van bankzaken tot freelance werk. Ik kwam financieel in de knel en kon de huur niet meer betalen.’ Ten einde raad klopte hij aan bij Buurtteam Amsterdam Nieuw-West. ‘Hun steun was fantastisch.’
‘Ik ben eigenlijk heel zelfstandig’, zegt Michel. ‘Ik heb altijd voor mezelf gezorgd. En later voor anderen – als parttime zorgverlener, freelance personal trainer en de afgelopen jaren ook als mantelzorger voor mijn ouders. Zelf om hulp vragen, voor míj laten zorgen? Dat zit niet in mijn karakter. Ook omdat ik van mijn moeder altijd hoorde: “We gaan niet aan de grote klok hangen wat er met ons is!” Dus had ik problemen? Dan loste ik die zelf op. En dat lukte ook altijd prima, mede omdat ik met heel weinig tevreden ben. Maar vorig jaar móést ik wel steun zoeken. Hoe confronterend ook, ik kon het even niet alleen.’
Alle rekeningen
‘Mijn ouders waren in de tachtig toen ze kort na elkaar stierven. Niet jong meer en ze waren al een tijdlang ziek geweest. Maar toch kwam het verlies als een schok. Ik hield veel van hen en voelde het verlies diep. Alsof alles instortte. Het overweldigde me zo dat ik tijdelijk stopte met mijn werk als personal trainer, dat door corona sowieso al op een laag pitje stond. Toen had ik alleen mijn inkomen als thuiszorgmedewerker nog. Daarmee moest ik alle rekeningen betalen. Ook de huur van de dure vrijesectorwoning die ik als mantelzorger met mijn ouders had gedeeld.’
‘Dat lukte me niet. Zoals het me ook niet goed lukte om alles te regelen wat er na iemands overlijden geregeld moet worden. Ik kreeg daar allemaal brieven en telefoontjes over – van de bank, van de Belastingdienst – en ik kreeg er geen grip op, het ontbrak me aan overzicht, mijn hoofd zat vol mist. Daardoor duurde het ook even voor ik helder zag dat het zo niet langer kon. Maar toen stapte ik over mijn trots heen en zocht ik op internet naar hulp. Ik kwam uit bij Buurtteam Amsterdam Nieuw-West, belde gelijk en werd uitgenodigd om langs te komen.’
Tomeloze inzet
‘De buurtteammedewerker die me ontving was heel vriendelijk. Ze stelde me meteen op mijn gemak en luisterde aandachtig. Toen bracht ze me in contact met een collega van haar: Suzanne. Die had een juridische achtergrond, vertelde ze, en kon me daardoor beter helpen met bank- en belastingzaken. Ook met Suzanne voelde ik meteen een klik. Zij vroeg goed door, om alles waar ik tegenaan liep in kaart te krijgen. En ik was al snel onder de indruk van haar tomeloze inzet. Doordat zij mij voortdurend met raad en daad bijstond, lukte het me contact te leggen met instanties en alle bureaucratische zaken goed af te handelen.’
‘Suzanne hielp me ook om mijn DigiD te gebruiken bij allerlei instanties, zodat ik daar niet meer op de fiets heen hoefde en er ook niet in de rij hoefde te wachten. Bovendien hielp ze me een nieuwe, betaalbare woning te zoeken. Bijvoorbeeld toen ik iemand had ontmoet die haar goedkopere en kleinere huurhuis wel voor de mijne wilde ruilen. Suzanne schreef mijn woningcorporatie een fantastische brief over mijn situatie. En die ging daardoor – tegen de eigen gewoonte in – akkoord met de woningruil. Helaas ketste deze toch af, omdat de andere partij zich op het laatste moment terugtrok.’
Zelf regelen
‘Zat ik bij de pakken neer? Nee. De betrokkenheid die Suzanne had getoond gaf me extra energie. Ik merkte hoe fijn het was om niet alleen te staan. Om te weten dat ik waar nodig ruggensteun had. Daardoor lukte het me steeds beter om weer zelf dingen te regelen. Na de afgeketste woningruil belde ik woningcorporaties, hing ik in alle supermarkten briefjes op en vertelde ik iedereen dat ik een huis zocht. Een thuiszorgcliënte bracht me toen in contact met de beheerster van haar Indische woongemeenschap. Na een prettig gesprek – en een goed woordje van zowel de cliënte als haar zoon – kreeg ik daar een plek.’
‘Ik woon hier nu met ontzettend veel plezier. Dat was niet gelukt als ik niet half-Indonesisch was en niet zelf had gezocht. Maar evenmin als ik niet zoveel betrokkenheid had gevoeld vanuit het buurtteam. Daar ben ik van overtuigd. Ik zal altijd iemand blijven die graag zijn eigen problemen oplost. Maar ik wijs hulp niet meer af. Ook niet als het financiële ondersteuning is. Suzanne heeft me bijvoorbeeld geholpen om voor het eerst in mijn leven huurtoeslag aan te vragen. Ik zie nu in dat daar niets mis mee is. Dat ik niet per se zwak ben, iets fout doe of bedel als ik de ondersteuning vraag die ik nodig heb.’
Grote plannen
‘Dat inzicht heeft me uit een dal geholpen. Of nou ja, die klim is nog bezig. Ik heb de top nog niet bereikt. Maar ik voel me wel weer meer mens. De mist in mijn hoofd is aan het verdwijnen. En hoewel het verdriet om mijn ouders blijft, leer ik daar goed mee omgaan. Wat de toekomst zal brengen? Geen idee. Ik leef bij de dag. Zeker in deze coronatijd heeft het weinig zin om plannen te maken. Voor nu is het genoeg dat ik weer geniet. Van werken in de zorg, wandelen in de natuur, gamen, buitensporten, mediteren. Ik heb geen woon- of geldzorgen meer. Ik kan weer lachen. En dat is zóveel beter dan het was!’
Contact